قیام مسیح و نوروز

  

نوروز و بهاران، همه چیز زیباست. طبیعت از خواب زمستانی بیدار شده شکوفه میاورد.
در کشورعزیز ما افغانستان اکثر مردم در سراسر کشور، با آمد آمد بهار، آماده‌ی پذیرایی نوروزمی‌باشند.
امسال ما نوروز را یک ماه قبل از قیام مسیح جشن میگیریم.
پیام نوروز شباهتی به پیام قیام عیسی مسیح دارد. نوروز خبر از احیای دگرباره حیات طبیعت می دهد و در قیام مسیح خبر از زنده شدن طبیعت نو انسانها می دهد که عیسی مسیح با قیامش برای ما مفت و رایگان بخشید.
در نوروز خبر از چیزهای تازه و نو داده میشود و مسیح نیز در قیام خود چیزهای نو را به ما به ارمغان آورد: زندگی نو، آرزو و امید نو،  نیرو تازه، آینده نو….
جان رفت در سَرِ می و حافظ به عشق سوخت
                                                     عیسی‌دَمی کجاست که اِحیای ما کند
افرادی در دنیای ما هستند که هنوز با مسیح زنده روبرو نشده اند و بر سر قبرها گریان ایستاده اند. برای آنها امیدی نیست. برای آنها آینده ای وجود ندارد و همه چیز تمام شده.
اگر تا اکنون عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود نپذیرفته اید، او برای گناهان شما بر صلیب مُرد تا آزادی و رستگاری را برای شما به ارمغان بیاورد. او با مرگ خود حیات جاودان و نجات ابدی را به شما ارزانی داشت.

اشعار نوروزی

اندر دل من مها دل‌افروز تویی
یاران هستند و لیک دلسوز تویی
شادند جهانیان به نوروز و به عید
عید من و نوروز من امروز تویی
(مولانای بلخی)

برآمد باد صبح و بوی نوروز
به کام دوستان و بخت پیروز
مبارک بادت این سال و همه سال
همایون بادت این روز و همه روز
(سعدی)
***
دم عيسي است پنداري نسيم بادنوروزي      كه خاك مرده باز آيد در او روحي و ريحاني
      (سعدی)
***
صبا به تهنيت پير مي فروش آمد
كه موسم طرب و عيش و ناز و نوش آمد
هوا مسيح نفس گشت و باد نافه گشاي
درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد
(حافظ)
***
ازبهاران كی شود سرسبز سنگ        خاك شوتا گل بروئی رنگ رنگ
    سال ها توسنگ بودی دلخراش          آزمون را يك زمانی خاك باش
(مولوی)

بر چهره ی  گل  نسيم  نوروز  خوش است
بر طرف چمن  روی  دلفروز خوش است
از دی که گذشت هر چه گويی خوش نيست
خوش باش ومگوزدی که امروزخوش است
( خيام)

محبت خدا

   وقتی به زندگی خودم نگاه می کنم. وقتی که بالا و پایین رفتن ها را درگذشتۀ زندگی خودم می بینم، یک چیزی مرا بفکر فرو می برد آنهم این هست که خدای پدر چقدر مرا دوست داشت که حاضر شد برای من فرزندش را بر روی صلیب ببرد. عیسی مسیح چطور راضی شد که برای من خودش را فدا کند و روح القدس چگونه هنوز حاظر هست که من را در تمام زندگیم یاری بدهد. خوب تنها یک چیز هست که در این زندگی مرا دلداری میدهد آن این هست که من در زندگی خودم چنان این محبت را با تمام وجودم چشیدم که هرگز نمی توانم فراموشش کنم.  یا این که کتمان کنم که این محبت مرا از تمام منجلاب های زندگیم رهانیده.
خوب فکر می کنم عیسی مسیح  با استقامت و پایدار روی صلیب رفت و قدم هایش را در  جایی گذاشت که پاهایش را سوراخ کردند و دستهاش را جایی گذاشت که دستهاش را سوراخ کردند.  ولی او در تمام این لحظات با عشق و محبت، این را ه را طوری مهیا می کرد که بشر را به راه حیات برساند.
عیسی با خونش راهی را ترسیم کرد که این مسیر به حیات جاویدان ختم می شود. واقعاً هم همین است، خط سرخ خون عیسی ما را در تمام زندگی به سمت حیات هدایت میکند. حیاتی که هر لحظه اش به واسطه خون عیسی هست که اعتبار دارد. خوب وقتی به اینجا می رسم فکر می کنم که من هنوز هم به واسطه مرگ مسیح برصلیب حیات دارم، هنوز هم محبت او را لحظه به لحظه می چشم و این محبت بی نظیر، تمام شدنی نیست. آن روزهایی که ایمان آوردم مسیح با برداشتن بار هایم مرا تحمل کرد و امروز با این اجازه که بتوانم در او بمیرم با مرگش بمیرم و با حیاتش دوباره زندگی کنم هر روز مرگ مسیح را در جسمم حس کنم، زندگی می کنم.
مسیح از ما می خواهد که با او، در مرگش شراکت داشته باشیم. کلام خدا در کولسیان فصل دوم آیات یازده و دوازده می فرماید:«شما نیز در پیوستگی با او سنت شده اید، سنتی که به دست انسان صورت نگرفته است بلکه به وسیلۀ سنت مسیح که قطع طبیعت نفسانی است به عمل می آید. وقتی شما تعمید گرفتید با مسیح دفن شدید و نیز در تعمید خود به وسیلۀ ایمان با قدرت خدا که مسیح را پس از مرگ زنده گردانید، با او قیام کردید.»
یک سوال می ماند که آیا ما در مسیح مختون شدیم؟ آیا به ختنه ناساخته به دست یعنی بوسیله اختتان مسیح مختون شدیم؟ کلمه ختنه در یونانی کتاب مقدس PERITOME است و از واژه TEMNO به معنای بریدن و PERI به معنای دور تا دور است. اما کلام به ختنه ناساخته به دست اشاره می کند. خوب آیا از راه های کج، افکار غلط، زندگی گناه آلود و خلاصه از طبیعت کهنه دَور و اطراف خود بریده ایم؟ و یا هنوز نامختون زندگی می کنیم. می دانید کسی که نامختون بود در اصل این کلمه یونانی برایش به کار می رفتAKROBYSTIA , و در فرهنگ یهود این فرد معادل مشرک بود و مختون به شخص اسرائیلی اطلاق می شد. امروز گله خدا و اسرائیلیان حقیقی مسیحیانی هستند که به دل مخنون هستند نه به ختنه ظاهر بلکه به ختنه نا ساخته به دست. خیلی ها دوست دارند تعمید بگیرند و خیلی ها تعمید دارند ولی آیا تعمیدی که افراد گرفتند این را اعلام کرده که در کولسیان فصل دو آیه دوازده می فرماید. امروز باید این را برای هر که تعمید می خواهد باید گفت که:« آیا حاضری این آیه را تکرار کنی با ایمان تکرار کنی اعتراف کنی که این خواسته توست؟» «وقتی شما تعمید گرفتید با مسیح دفن شدید و نیز در تعمید خود به وسیلۀ ایمان با قدرت خدا که مسیح را پس از مرگ زنده گردانید، با او قیام کردید.»
مرگ مسیح ما را از گناه دور می کند. مرگ مسیح حیات ما شده و چقدر این عشق عمیق و ماندگار در جهان طنین انداز است. این عشق فیض مجانی سرور ما عیسی است که داخل درب هر خانه ای که بر او درش را می گشاید می رود و مهمان می شود. این عشق شرم را از ما بُرده، چرا که مجازات را متحمل شده، او محبت را برای ما آورده چون ما را بی نهایت محبت کرده است.
در کولسیان 2 : 13 و 14 چه زیبا می فرماید:«خدا شما را که به علت خطایای خود مُرده و در جسم خود سنت نشده بودید با مسیح زنده کرد و همۀ گناهان ما را بخشیده است.او سند محکومیت ما را همراه با تمام مقرراتی که برضد ما بود محو کرد و آن را به صلیب خود میخکوب نموده از بین برد.»
آیا کسی هست که هنوز دفتر خاطرات گناهکاری های گذشته اش را باز کند که دوباره در آن گناهی جدید از طبیعت گذشته را حک کند؟ خدا را شکر که محبت عیسی هست تا او را تازه کند و دوباره به او فرصتی تازه ببخشد. خدا را شکر که پدر تحمل می کند تا پسرش خون پاکش را فدیه گناهان ما بکند. خدا را شکر که روح القدس هنوز بدون هیچ تبعیضی ما را محبت می کند، راهنمایی می کند، هدایت و تسلی می دهد، خدا را شکر برای این همه محبت که تمام زندگی ما را در برگرفته . خدا را شکر برای این دورنمای پر از امید که در مقابل، هر که به عیسی ایمان آورده هست از همه مشکلاتی که بشر در حل آن ناتوان مانده ما را بیرون می کشد و ما را یاری می کند که به مشکلات عدم امید به آینده پیروز شویم.   خدا ما را محبت می کند و این محبت خدا ازلی و ابدی است و بدون هیچ توقعی ما را محبت می کند. محبت خدا تمام نا شدنی است، ما را ترک نمی کند و هرگز ما را فراموش نمی کند، بیاییم ایمان ما را به این محبت استوار کنیم. محبتی از جنس ناب عیسی و از جنس ناب تثلیت. محبتی که به پشتوانه شعار، خود را به ما عرضه نکرده بلکه به واسطه عمل عیسی ما را در خود دارد.این محبت را کلام خدا از زبان عیسی توصیف خوبی می کند که میفرماید:« حکم من اینست که یکدیگر را دوست بدارید، همانطور که من شما را دوست داشتم. محبتی بزرگتر از این نیست که کسی جان خود را فدای دوستان خود کند.» (انجیل یوحنا 2: 12-13)
آیا عیسی این محبت را انجام داد؟آیا او جان خود را برای ما داد ؟ بلی عیسی برای ما جان داد برای گناهان ما جان خود را فدا کرد پس شایسته نیست که جسد گناه را با خود حمل کنیم  پس شایسته است که با تولد تازه ای که از مرگ و قیام عیسی است زیست کنیم و این تمام زندگی است که برای ما می ماند، عیسی  مسیح که به ما ایمان محبت و امید را نوید می دهد . محبتی که در آن پدر آسمانی پسرش یگانه را ا فدا کرده است.در انجیل یوحنا فصل سه آیه شانزده میخوانیم:«زیرا خدا به دنیا آنقدر محبت داشت که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان بیاورد هلاک نگردد، بلکه صاحب زندگی ابدی شود» یک پدر همیشه عاشق حمایت از پسرش است .اما این پدر اینقدر ما را دوست داشت که پسرش را فدای ما کرد تا ما پسران و دخترانش بشویم.
بلی او ما را برای خود خواست، برای عشق و محبتی که به ما داشت اما روح القدس تمام این عشق را در ما تداوم بخشید و تا به امروز این آتش عشق را شعله ور در درون ما می خواهد.
کلام خدا در رومیان 8 :11می فرماید:«اگر روح خدا که مسیح را پس از مرگ زنده گردانید، در وجود شما ساکن باشد، همانطور که او را پس از مرگ زنده گردانید، به وسیلۀ همان روح القدس که در شما ساکن است، به جسم فانی شما هم زندگی خواهد بخشید.»
روح پدر که در ما ساکن است ما را هم به مانند عیسی محبت می کند همانطور که پدر پسرش عیسی را محبت نمود و او را از مردگان برخیزانید.
بیاییم در محبت خدای پدر در فیض عیسی مسیح و با شرکت روح القدس به واقع شریک باشیم.
(سپهر نافذی)

نگاهی به واژه کفاره

   در لغات واژه کفاره چنین تعریف شده است:« آنچه بوسیلۀ آن گناه را بپوشانند و جبران کنند.»
کفاره عملی خاص است  که برای رهایی از غضب خداوند نسبت به گناه و یا اجتناب از مجازات آن به انجام می‏رسد. این عمل در کتاب مقدّس‏ معمولا با ریختن خون قربانی به تحقق می‏رسد و فدیه یا فرو نشاندن غضب الهی نامیده می‏شود. همه انسانها گناه کرده‏اند ‏و سزاوار محکومیت و مجازات خداوند هستند.(مزمور ۱۴: ۱-۳؛ رومیان ۱: ۱۸-۲۰؛ ۳: ۱۰-۱۲)
اما خداوند به واسطه رحمت خود وسیله‏ای فراهم نمود تا انسان دچار این مجازات نشود.
یهودیان در عهد قدیم با قربانی کردن حیوانات سعی به فرو نشاندن خشم خداوند می‏کردند. خشم خداوند بجای بشر بر حیوانات نازل می‏شد (لاویان ۴: ۲۷-۳۱؛ ۱۶: ۲۰-۲۲).
خداوند علاوه بر قربانی‏های معمول، روز خاصی را در طی هر سال به نام ”‏روز کفاره“ تعیین نمود و کاهن اعظم در این روز یک قربانی خاص برای کفاره گناهان تمامی قوم به حضور خداوند تقدیم می‏کرد(لاویان ۱۶: ۱-۳۴)
هر چند پس از آمدن مسیح به این جهان، قربانی نمودن حیوانات به سبک عهد قدیم دیگر ضرورتی ندارد، زیرا خود مسیح، پسر خود خدا، برای گناهان ما قربانی شد. خود او فدیه و کفاره گناهان ما شده است (رومیان ۳: ۲۳-۲۵؛ اول یوحنا ۲: ۲؛ ۴: ۱۰).قربانی او یک بار و برای همیشه بوده است. وقتی ما ایمان خود را بر مسیح و قربانی شدن او بر صلیب قرار می‏دهیم، دیگر نیاز به هیچ گونه قربانی دیگری برای گناهان خود نداریم (عبرانیان ۹: ۲۶، ۲۸؛ ۱۰: ۱۰، ۱۴).تمامی گناهان ما بخشیده شده است، زیرا مسیح مجازات ما را بر خود گرفت. او فدیه ماست و غضب خدا را از ما بر می‏گرداند.
به منظور فرونشاندن غضب خداوند و دریافت بخشش گناهان، نیاز به یک قربانی زنده است. خونی باید ریخته شود. بدون ریختن خون، آمرزش نیست (عبرانیان ۹: ۲۲).خود مسیح همانا آن قربانی زنده بود؛ او خون خود را بر صلیب ریخت.   پولس می ‏نویسد که: «ما که با ریختن خون او عادل شمرده شدیم چقدر بیشتر به وسیلۀ خود او از غضب خدا نجات می یابیم!» (رومیان ۵: ۹). این بدین مفهوم است که ما بوسیله مرگ مسیح عادل شمرده شده و بی گناه به حساب آمده‏ایم. «وقتی ما با خدا دشمن بودیم او با مرگ پسر خویش دشمنی ما را به دوستی تبدیل کرد، پس حالا که دوست او هستیم، چقدر بیشتر زندگی مسیح باعث نجات ما خواهد شد! » ‏(رومیان ۵: ۱۰).
مجازات گناه مرگ است «زیرا مزد گناه مرگ است، اما نعمت خدا در پیوستگی با خداوند ما، مسیح عیسی زندگی ابدی است.»(رومیان ۶: ۲۳).
مسیح مرد تا ما حیات داشته باشیم.

شبان من

شبان من تویی غم را چه حاجت
مراتع های عالم را چه حاجت
غم فردا ندارم چون که عیسی
مرا نوشانده ای آب حیاتت
به لطفت جان من برگشت خورده
هدایت کرده ای جانم به راهت
حیاتم بس ندارد ترس از موت
بدی هایم گرفتی در حیاتت
عصا وچوبدستت راه من شد
تو هستی راه من نور هدایت
دلت لبریز کرده کاسه ام را
سرم روغن زدی با مسح هایت
مساکین خدا مسکن نخواهند
تو هستی مسکن و عشقت صفایت
به لطف رحمتت عمرم به کام است
تسلی دیده ام از زخم هایت
(سپهر نافذی)

انگشت پرنجابت

 نیروی نجاتبخش مسیح رهگشای ما
ما انتخاب رهبر ایمان نموده ایم
فرزند نیک قادر مطلق رای ما

ما خسته ز رنگ های تعلق گشته ایم

بشنو تو ای خدای حقیقت نوای ما

ما را بده بصیرت و دید جهان نما

بکشا بسوی کلبه عیسی پای ما

ما تکیه بر قرار مسیحا کنیم که وی

بکشوده او مسیر حق و اعتلای ما

ما رهسپار منزل معشوق گشته ایم

این است براه عشقِ مسیحا وفای ما

ما خادمان راه خداوند قادریم

این است اول و آخر و هم انتهای ما

ما یافتگان راه حقیقت کجا رویم؟

ای رهنما و رهبر و ای پیشوای ما

ما پیروان مکتب عیسی و راه وی

در خون ما تپیده و در لابلای ما

ما همرهان کشتی و امواج پر خطر

تا ساحل مقصود مسیح نا خدای ما

ما بندگان عاصی و او شد نجاتبخش

تا جان خود سپرد، چنان از برای ما

                             ( شعر از: س.و پاول )

 

مواد مخدر و ا ز هم پاشیدن شیرازه خانواده ها

   از این واقعیت نمی توان انکار کرد که، کشت، تولید و اعتیاد به مواد مخدر، بزرگترین عامل بدبختی بشر و اساسی ترین علت فروپاشی شیرازه و کانون خانواده ها میگردد.
در دنياى که امروز، ما در آن زندگی ميکنيم، با توجه به پيچيده گى و ماشينى شدن زندگى بشر و دورى مردم از معنويت، انواع و اقسام آسيب ها و مشکلات اجتماعى، روحی و روانی انسان را نشانه گرفته و به نوعی از انواع، خصوصاً جوانان با این معضلات و مشکلات دست و پنجه نرم میکند.
از ميان تمام اين خطر ها و آسيب ها اعتياد به مواد مخدر به عنوان دروازهء ورود به تمام خطا ها و جرم ها در فضاى جامعه امروزی میباشد که عوامل و علل آن: افزايش بيکارى، فقر در جامعه، عدم دسترسى به علم و دانش، نبود اعتماد به نفس در بين جوانان و نان آواران فامیل، عدم آگاهى آنها از مهارت هاى اجتماعى و در دسترس بودن مواد مخدر به طور سهل، اين خود يک تهديد جدى عليه سلامت افراد و خانواده هاست.
يکى از دلايل روشن که، مردم، به هيروين و ديگر مواد مخدر پناه ميبرند، عدم کاريابى و بى سرنوشتى مردم و نبود امکانات تفريحى سالم و کلپ هاى سپورتى جهت سرگرم نگهداشتن جوانان ميباشد. دلالان و فروشندگان مواد مخدر و از جمله هيروين، از اين خلاى جامعه استفاده نموده، جوانان و نان آوران خانواده را به مواد مخدر محتاط مينمايند. مواد مخدر، انسان را به يک موجود بى خاصيت تبديل ميکند انسانيکه  در برابر فاميل و فرزندان خود مسئوليت دارد، تا ضروريات شان را برآورده نموده و اطفال خود را در راه نيک، تربيه سالم نمايد، ولى بر عکس خودش، اسير افسون مواد مخدر شده و به موجود بي مسئوليت، مبدل ميشود.
اعتیاد، تمام مزاياى انسانى را، از شخص معتاد، به یغما میبرد. او را به يک موجود بی بند وبار مبدل مینماید. ممکن اين سوال ایجاد شود که چرا، به خصوص جوانان و نان آوران خانه، اکثراً قربانی مواد مخدر میشوند.مهمترين عامل در گرايش افراد به مصرف و استعمال مواد مخدر سه دهه جنگ درافغانستان بوده که نه تنها باعث ازبین رفتن زیربناهای اقتصادی، افزایش سطح بیکاری، مشکلات روانی و مهاجرت گسترده افغانها بخصوص به کشورهای پاکستان وایران گردیده بلکه بخش های صحی واجتماعی كشور را نیز تحت تاثیر قرار داده و همچنان استعمال مواد مخدر بمنظور تداوی به علت پائین بودن سطح سواد وآگاهی مردم توصیه نسخه غیرعلمی توسط معالجین صحی که این همه منحیث عوامل  ازدیاد در تعداد استفاده کنندگان مواد مخدر به شمار میرود.
استعمال مواد مخدر نه تنها باعث متضرر ساختن اوضاع اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و صحی در سطح کشور گردیده بلکه باعث مشکلات امنیتی، تخلفات اجتماعی و قانونی مانند دزدی، فحشا و حتی قتل میگردد. علاوتاً استعمال مواد مخدر باعث ایجاد امراض مختلف دیگر مثل توبرکلوز، امراض روانی وعصبی، خودکشی ها شده است پناه بردن به مواد مخدر و از جمله هيروين، گره گشاى مشکل نيست، بلکه به مشکل ما به مراتب ميافزايد. مواد مخدر مشکل گشا نيست بلکه ما را براى لحظۀ چند، از مشکل ما غافل ميسازد۰ مواد مخدر انسان را به طرف نا اميدى و بيچاره گى رهنمون ميشود.
خانواده رول مهم دارد که شخص مبتلا به مواد مخدر را در ترک آن کمک کنند بنابراین عالی‌ترین عمل این است که او را محبت کنیم. و بدانیم که او دارای شخصیتی است نه با عکس‌العمل‌های بد او را منزوی‌ کنیم. خانواده‌ها به شخص معتاد امید ببخشند.
خداوند ما را خلق کرده که ما برای او زندگی کنیم و زندگی ما مایه جلال برای او باشده، نه اینکه مصروف خواهشات نفسانی خود شویم. ما باید به آن نیروی پناه ببریم و توکل کنیم که قدرت داشته باشد. اگر ما به خداوند که خالق ماست توکل کنيم و از کلام او پيروى کنيم، او ما را، در راه نيک هدايت ميکند او ميداند که چه براى ما نيکوست۰ کلام مقدس ميفرمايد: « کلام تو براى پا هاى من چراغ و براى راه هاى من نور است۰۰۰ شريران براى من دام گذاشته اند، اما از وصاياى تو گمراه نشدم» ( مزمور۱۱۹ : ۱۰۵ و .۱۱)
اگرشما تابحال با خدای زنده ملاقات نداشته ‌اید، اکنون می‌توانید او را ملاقات کنید. او در کنار شماست و می‌تواند زندگی شما را نیز عوض کند و بجای یأس و ترس و نا امیدی و ناخوشی‌، حاضر است به شما، شادی و خرمی و آرامش، همراه با سلامتی عطا کند.  ( نوشتۀ شاهد)

دعای یک پیرو مسیح

    ای مسیح، تو شاه و پادشاه قلبم هستی. هر روز با عشق تو روزم را شروع می‌کنم و آنچه را که دارم در پای تو می اندازم، زیرا تو لایقی و تو سرور من هستی.
سرورم، تو را به خاطر رازهای نهفته قلبت ستایش می‌کنم. و سپاس گذارم که در غم و سختی و افتادگی پنجره تازه امید به رویم می‌گشایی. دوستت دارم با تمام جان و دل.
امروز ظهروقتی خواب بودم احساس کردم دستان عیسی مسیح دستانم را لمس کرد. روزهای بی‌شماری برای این لحظه دعا کرده بودم و حالا اشک شوق از چشمانم جاری می‌شود. این زیباترین احساسی است که در تمام زندگی دنیوی خود تجربه کردم. عشق به تو ای عیسی مسیح روحم را تازه می‌کند.
دنیای فانی پر از گناه، خواسته و ناخواسته قسمتی از زندگی روزانه ماست. انسان نافرمان به مخلوق خود پشت کرده و امیال خود را هدف زندگی قرار داده است.
خدایا دعایم این است تا چشم های ما را باز کنی تا زیبایی زندگی کردن برای تو را تجربه کنیم، همه جا از تو سخن گوییم، برای تو فکر کنیم و برای تو بمیریم. زندگی بدون تو مثل حباب سر آب است.